a guardian deity of the Roman husbandmen

ēventus, ūs, m. [evenio, II.].

An occurrence, accident, event; fortune, fate, lot (rare but class.):

mihi a peritis in Asia praedictum est, fore eos eventus rerum qui acciderunt,

Cic. Div. 1, 28:

in incerto reliqui temporis eventu,

id. Quint. 26, 83; Tac. Agr. 22; id. A. 2, 26:

maerere hoc ejus (sc. Scipionis) eventu, vereor ne invidi magis quam amici sit,

Cic. Lael. 4, 14:

militum,

Liv. 7, 26; cf. id. 7, 8; 8, 7 al.:

navium suarum,

Caes. B. G. 4, 31:

patriae,

Liv. 33, 48 et saep.:

quid reliquis acciderit, qui quosque eventus exciperent,

Caes. B. C. 1, 21 fin.; cf. id. ib. 2, 5 fin. —Far more freq.,

The ( lucky or unlucky) issue, consequence, result of an action (for syn. cf.: eventum, exitus, successus), in sing. and plur.:

eventus est alicujus exitus negotii,

Cic. Inv. 1, 28, 42:

in rebus magnis memoriaque dignis consilia primum, deinde acta, postea eventus exspectantur,

id. de Or. 2, 15, 63: etiam amplissimorum virorum consilia ex eventu, non ex voluntate a plerisque probari solent, Balbus et Oppius ap. Cic. Att. 9, 7 A:

sceleris est poena tristis, et praeter eos eventus, qui sequuntur, per se ipsa maxima est,

Cic. Leg. 2, 17, 43 et saep.: semper ad eventum festinat (poëta), to the end, issue, event, Hor. A. P. 148:

interim rei eventum experiri,

Caes. B. G. 3, 3 fin.; so with gen.:

belli,

id. ib. 6, 42, 1; id. B. C. 1, 53 fin.; 2, 32, 10:

pugnae,

id. B. G. 7, 49 fin.:

ejus diei,

id. B. C. 3, 96, 1:

orationis,

Cic. de Or. 1, 26, 120:

dicendi,

id. ib. 1, 27, 123 et saep.—

Prov.: eventus docet... stultorum iste magister est,

Liv. 22, 39.—

Esp., good fortune, success:

egi ego pro Vareno non sine eventu,

Plin. Ep. 5, 20, 2:

atque illi modo cauti prompti post eventum ac magniloqui erant,

Tac. Agr. 27: cf.:

satis jam eventuum, satis casuum,

id. A. 2, 26.—

Personified:

Bonus Eventus,

Good Success, a guardian deity of the Roman husbandmen, Varr. R. R. 1, 1, 6; Plin. 34, 8, 19, § 77; Inscr. Orell. 1780 sq.; in the dat. also:

BONO EVENTO,

ib. 1783; cf.:

DEO SANCTO EVENTO,

ib. 1785.